Hoe is het om op te groeien en vandaag te leven in Vlaanderen als je een niet-blanke huidskleur hebt? En hoe speelt racisme en colourism, discriminatie op basis van je huidskleur (licht/donker), daar een rol in?
Ieders ervaring is anders, maar daarom niet meer of minder waard. Als we elkaar beter begrijpen, kunnen we pas echt verder werken aan een samenleving waar iedereen zich thuis voelt. In dit verhaal maken we kennis met Raf Njotea, een scenarist uit Antwerpen met Vlaams-Nigeriaanse roots.
De voorbeelden van schermgezichten die donkerder zijn, zijn nog op één hand te tellen. Daar denk ik dat we nog echt veel vooruitgang te boeken hebben.
Chase: "Je werkt zelf in media; dus je kent het wel een beetje. Vond jij het nooit raar dat er zo weinig zwarte of bruine mensen te zien waren in media?"
Raf: "Toen ik jonger was had ik eigenlijk geen echte idolen of mensen waar ik naar opkeek, maar ik weet wel dat er echt weinig rolmodellen waren. Nu is dat wel anders voor mij en als ik er zo over nadenk, zijn de mensen waarnaar ik nu naar opkijk in die zin inderdaad mensen waarmee ik deels een fysieke gelijkenis mee deel. Mensen als Kendrick Lamar, Beyoncé, Barack Obama,… vind ik heel inspirerend. Ik vind het wel heel goed dat er nu ook in de Vlaamse media stilaan wel meer kleur te zien is en dat er een shift bezig is. Maar je ziet wel dat dat vooral over bruine mensen gaat. De voorbeelden van schermgezichten die donkerder zijn, zijn nog op één hand te tellen. Daar denk ik dat we nog echt veel vooruitgang te boeken hebben."
Dit interview werd mede mogelijk gemaakt met de steun van het Vlaams Journalistiek Fonds.
